hiçbir şey sen bizim her şeyimizsin
gerçekten mi soruyor mesela şöyle bir soruyu, emin olamıyorum,
“kaç kişi kaldık game of thrones izlemeyen?”
emin olamıyorum, çünkü böyle ya da buna benzer bir şeyi yapmıyor olmakla kendisini göstermeye, başkalarından ayrılmaya çalışıyor. olur da herkes topluca cevap verir ve “biz, hiçbirimiz” diyecek olursa, durum vahim.
buradaki yapmıyor olmakla övünülen şey başkalarının yapmaktan keyif aldığı, bir şekilde ortaya koyduğu, üzerine konuştuğu herhangi bir eylem. yoksa mesela “kimseye yalakalık yapmıyorum, zarar vermiyorum, hak hukuk çiğnemiyorum,” gibi şeyler değil.
çayı şekersiz içiyor, televizyon izlemiyor, kahveye süt bile katmıyor olmanın nesiyle övünülebiliyor? üstelik, kendi yaptığının tam tersini yapanlar da küçümseniyor, onlar adına üzülünüyor.
bir de “biz eskiden eskiden…“ciler var, “şunu da ne çok severdim, artık herkesin dilinde, elinde, ben uzak duruyorum artık.”
bir şeyleri sevme, onlarla ilgilenme kriterin başkaları olmuş ve üstelik kendini sadece başkalarını referans gösterip onları küçümseyerek ortaya koyabiliyorsan, aferin ama yazık sana.
aslında sanırım konunun ne olduğu bile fark etmiyor, oraya buraya hırlayıp durmak için havadan sudan bahaneler gibi hepsi, “ben de varım, duyun beni,” ağlaşmaları…
“ne koydun ortaya?”
“hiç, ama diğerlerinin ortaya koyduklarından uzak durdum, onlar bir şey yaptıkça, söyledikçe, ben de bol bol laf ettim, yetmez mi?”
hadi sana yetsin…
soundtrack: iz bırakanlar unutulmaz, vega